TARİH: 5 Nisan 2014
GAZETE/DERGİ: Birgün
Nuh demiş de, peygamber demiş mi?
Nuh’un bu kimliği beni cezbetti. Filmin iyi çekildiğini, akıcı olduğunu söylemek de mümkün. Birçok özelliğiyle tipik bir anaakım filmi olmasına rağmen, oldukça karanlık ve sert bir film…
Orijinal adı: Noah Yönetmen: Darren Aronofsky Oyuncular: Russell Crowe, Jennifer Connelly, Emma Watson Ülke: ABD
DARREN Aronofsky’nin filmini, hiç sıkılmadan izledim. İşin garibi filmin, büyük keyif aldığım hiçbir planı ya da sahnesi yok. Oyunculuklardan da etkilenmedim, hatta sıkça kötü buldum. Nuh dışındaki karakterlerin tümü de son derece yüzeysel. Nasıl oldu da film, ilgimi ayakta tuttu? Nuh karakteri mi çok ilginç? Evet sanırım bunu rahatlıkla söyleyebiliriz, Nuh bu filmde çok ilginç biri. Bir defa bugünün Yeşillerine birçok açıdan çok benziyor Nuh. Hani insanı, doğayı mahveden bir tür kanser, bir tür parazit gibi görme eğilimi var. Kabul ediyorum, ilk bakışta çok da doğru gelen bir görüş bu. Ama insanın doğanın bir parçası olduğunu düşünürsek, içinden insanı çıkaran doğanın sağlıksız ve kendini yok etmeye eğilimli bir bütün olduğu sonucuna varmamız gerekmez mi? Ayrıca insandan nefret eden bu bakış açısının sahipleri, kendilerini o kanserli hücrelerden biri olarak görmezler. Kanser başkalarıdır. İnsan türünün yüzde 90’ı yok olsa ne güzel olur derler ama kendilerini geride kalacak yüzde 10 içinde görürler.
Tanrı insan sevmez
Nuh, filmde bu insansevmez bakış açısına inanan, dahası Tanrı’nın insanı sevmediğine ve yok etmeye karar verdiğine inanan biri. Yani Nuh, tanrının arzusunu yerine getirip, insan dışındaki doğayı kurtarmaya çalışıyor. Tufan geldiğinde nefretle andığı insanları gemisine almayan, Nazilerin Yahudilere uyguladığı “nihai çözüm”ün bir benzerine inanan “rasyonel” bir cani. Doğrusu bugünün radikal dincilerine de çok benziyor. Filmdeki Nuh’u, gaipten sesler duyduğuna inanan antisosyal bir psikopat olarak da görmek mümkün. Tanrının buyruğu olduğuna inandığı şey için herkesi öldürebilecek kadar gözü dönmüş biri. Nuh’un bu kimliği beni cezbetti. Filmin iyi çekildiğini, akıcı olduğunu söylemek de mümkün. Birçok özelliğiyle tipik bir anaakım filmi olmasına rağmen, oldukça karanlık ve sert bir film “Nuh: Büyük Tufan”. Gişede batarsa şaşmam. Bir de bağnazları kızdıracaktır.