Tarih: Nisan 2004
Gazete/Dergi: Roll
BONNIE “PRINCE” BILLY
Master and Everyone
(Domino)
Hani bazı filmlere ”kadın filmi” denir ya, Bonnie ”Prince” Billy’nin son albumüne de bir kategori bulmak gerekse, bu kategori “erkek albümü” olurdu. Kadın filmi” nasıl kadın duyarlılığına, kadınların erkeklerle ilişkilerinde çektiklerine dairse. “Master and Everyone” da erkek duyar(sız)lığına, kadınların nasıl “hayaletlere”, aslında olmayan ama sonuna kadar güvenilmeye ve sevilmeye muhtaç olan erkeklere aşık olmalarına dair. Nasıl da boğar o kadınlar erkekleri, karşılık bekleyerek! Sevilmeden sevmek çok mu zordur?
İlk şarkı “The Way”le ilişkinin çerçevesi çizilmeye başlıyor. Çocuk yetiştirmeyeceksek niye evlenelim; beni benim seni sevdiğim gibi sev diye başlıyor albüm (“Without children to grow / I can’t marry you, you know / Love me the way I love you”). İkinci şarkı “Ain’t you wealthy, ain’t you wise”da açıkça kadının işlevi belirtiliyor: “Ain’t you made to give to me?” -“erkeğe vermek” için yaratılmış olduğu hatırlatılıyor kadına.
Albüme adını veren parça “Master and Everyone”da güvenilir biri olmadığını ve bununla gurur duyduğunu söylüyor şarkının kahramanı. İlişki bitince de kendini kafesten bırakılmış bir kuş gibi özgür hissediyor. Zaten aşkta süreklilik beklemek komik (“And constancy in love is a joke”) değildir de nedir?
”Wolf Among Wolves”da “beni sev” diyor şarkıcı, ama “senin beni görmek istediğin gibi, yani bir insan olarak değil, bir kurt olarak” sev beni. “Maundering” de aynı havada sürüyor. Kadın yine adamdan başka birisi olmasını beklemektedir (“Well, I never wanted to be / What you wanted to see hiç olmak istemedim / Görmek istediğini)
“Three Questions” içinde ”elhamdülüllah” geçen ilk Amerikan pop şarkısı olarak tarihe geçecek. Kadına cevaplaması gereken üç soru sorar erkek. Özetle, sonuna kadar adamı savunacak ve her şeyini onunla paylaşacak mıdır kadın, erkekten hediye olarak aldığı bir taş parçası olsa bile…
Son parça “Hard Life”ta. ”Belki beni öldüreceksin/ Seni suçlayamam/ Yerinde olsaydım / Belki ben de aynı şeyi yapardım” diye kadına hak verir erkek, ama yine de ilişkide boğulmakta olanken kendisidir (“But I aint breathing, let me breathe / Let me go, let me leave -Nefes alamyorum, bırak alayım / Brak gideyim, terkedeyim).
Yakışıklı prensler günümüzde böyle oluyor işte. Şarkı sözleri müzik ve kapak fotoğrafıyla da bir bütünlük içinde. Kapakta Will Oldham’ı (Bonnie “Prince” Billy’nin asıl adı, yazmamış olmayalım) profilden görüyoruz, 19. asır Alman filozofları gibi bir pozda. Ama gözleri bir garip, donuk donuk bakıyor. Cansız gibi. Parçaları Lambchop’tan tanıdığımız Mark Nevers kaydetmiş. Kayıtta da üslûp bütünlüğü sürüyor. Yani o donukluk, o yalnızlık hissi albümün bütününde var. Ürkütücü bir yalnızlık, çıt çıksa duyulan cinsten. Zaten fazla enstrüman da yok, temelde gitarı ve sesiyle Will Oldham; bazen bir kadın vokali (Marty Slayton) ve biraz çello, hemen hemen hepsi bu.
“I See A Darkness” gibi bir başyapıt olmasa da Bonny “Prince” Billy’nin bu üçüncü albümü de Sıradanın çok çok üstünde. Ne bekliyordunuz ki? Son söz: “Lessons From What’s Poor” adlı şarkıda BPB “servet ölümdür / bundan eminim” (“wealth is death / of that I’m sure”) diyor. Servetin sahip olanın ruhen, olmayanınsa cismen ölümü anlamına geldiği şu günlerde değinmeden geçmeyelim.