TARİH: 28 Ekim 2005
GAZETE/DERGİ: Birgün
Karılar, Kocalar ve Baldızlar
Orijinal Adı: La Femme De Gilles Yönetmen: Frederic Fonteyne Oyuncular: Emmanuelle Devos, Laura Smet, Clovis Cornillac, Lauro Smet Türü: Dram Ülke: Fransa
“Gilles’in Karısı” bu yıl İstanbul Film Festivali’nde büyük ödulü “Masumiyet” filmiyle birlikte kazanmıştı. Festivalin kapanış gecesinde konuştuğum ithalatçı şirketin yetkililerinin filmi vizyona sokmakta çok da kararlı görünmemesine şaşırmıştım. Filmi izleyince bu kararsızlığa hak verdim çünkü “Gilles’in Karısı” son zamanlarda gördüğüm en az ticari film. Dolayısıyla tam bir festival filmi olan “Gilles’in Karısı”nı vizyona sokmaktaki cesaretlerinden dolayı Chantier Films’i kutlamak gerek. Ama bu “festival filmi”” cari olmama” gibi niteliklerin illa da çok iyi film olma anlamına gelmediğini de belirtmeliyim. “Gilles’in Karısı” söyleyeceği çok fazla bir şeyi olmamasını sanki suskunlukla kamufle etmiş bir film gibi. Konu oldukça basit: Adam karısını baldızıyla aldatır ve bu ihanet olayın parçası olan kimseye hayır getirmez. Bu bildik olayda aldatılan kadın, yani Gilles’in (Clovis Cornillac) karısı Elisa’nın (Immanuelle Devos) tepkisi ise bildik kalıpların dışındadır, Elisa, Gilles’i kazanmak için onla mücadele etmek, ona tepki göstermek yerine ona yardım etmeyi seçer. Hatta kocası için kız kardeşini gizlice takip eder ve başka erkeklerle ilişkisini eşine rapor eder. Elisa acısını içine atan, sessizce acı çeken bir kadın. Film de kahramanı gibi sessizce akıp gidiyor. Ne yazık ki ne Elisa, ne Gilles ne de fettan baldız Victorine (Laura Smet) karakterleri hakkında filmin söyleyebildiği çok fazla bir şey yok. Uzun planlar görüntü yönetiminin bütün başarısına karşın bir süre sonra sıkıcılaşıyor ve filme ilginin azalmasına neden oluyor.