TARİH: 24 Kasım 2007
GAZETE/DERGİ: Birgün
Bir İngiliz kahramanlık öyküsü
Kadın kahramanının lakabı ‘bakire’yse fazla ileri gitmek mümkün olmuyor. Geriye gösterişli ama sığ mı sığ bir film kalıyor.
Orijinal Adı: Elizabeth: The Golden Age Yönetmen: Shekhar Kapur Oyuncular: Cate Blanchett, IClive Owen, Ge frey Rush, Samantha Morton, Abbie Cornish, Jordi Mollà Türü: Dram Ülke: Fransa, İngiltere
Kahraman Bakire Elizabeth’in Korkak ve Bağnaz Felipe’ye Karşı Zaferi” diye bir ad filme daha çok yakışır, hatta ona çağdaş bir hava da verebilirdi. Kaçan tek fırsat bu olsa, neyse. Kapur’un filmi tam bir zevksizlik örneği.
O barok, her tarafından süs fışkıran saraylar ne kadar zevksizse bu film de aynı şekilde zevksiz. Her plan göze sokulurcasına gösterişli, her dekor, her kostüm, her makyaj manyakçasına özenli ve süslü bu filmde. Elizabeth filme göre hem romantik bir aşık, hem askeri bir kahraman hem de Batı değerleri denilen şeyin, demokrasinin ve laisizmin savunucusuymuş.
Bir tür İngiliz milliyetçiliği denilebilir bu filmin düşünsel arka planı için. Elizabeth’in yanında bütün diğer Avrupalılar çok sönük kalıyor film boyunca. Beceriksizce İngilizce konuşmaya çalışan Alman soylular komik kaçıyor. İspanyollar engizisyonlarıyla gericiliği temsil ediyorlar. Halbu ki Forman’ın “Goya’nın Hayaletleri” filminde Fransızların laikleştirdiği İspanya’ya engizisyonu İngilizler geri getiriyordu. Oysa bu filmde sekülerlik ve laiklik sanki Anglo-Saksonların genetik özelliğiymiş gibi gösteriliyor (11 Eylül Sonrası Sendromu). Elizabeth’le kuzeni Mary Stuart arasındaki taht kavgası, konuyu bilmiyorsanız hemen hemen hiçbir şey ifade etmiyor filmde. Korsan Raleigh’le Elizabeth’in aşkı da ucuz aşk romanlarının düzeyine bile ulaşamıyor, şömine önünde öpüşme gibi zorunlu hareketleri başarıyla yapsa da. E, kadın kahramanının lakabı “bakireyse fazla ileri gitmek mümkün olmuyor. Geriye çok gösterişli ama sığ mı sığ bir film kalıyor.