TARİH: 8 Ocak 2011
GAZETE/DERGİ: Birgün
5 NO’LU CEZAEVİ VE RANDEVU İSTANBUL FİLM FESTİVALİ
Doğu’da ve Batı’da işkence ve tecavüz
“5 No’lu Cezaevi 1980-1984” Diyarbakır Cezaevi’ndeki koşulları anlatıyor. Dönem, filmin adında yazıyor zaten. 12 Eylül’ün nasıl insanlık dışı bir rejim olduğunu göstermek, hatırlatmak bir insanlık vazifesi. Filmden daha önce İstanbul Film Festivali’nde gösterildiği sırada da söz etmiştim. Çayan Demirel “38” ile Dersim Katliamı’nı anlatmıştı. Demirel bu filmle önde giden belgesel yönetmenlerimizden biri olduğunu gösteriyor.
Filmle ilgili zamanında tek eleştirim şu olmuştu. Diyarbakır Cezaevi’nde yatan Kürt mahkûmlar, Kürt oldukları için Türkiye standartlarına göre ekstra bir işkenceye maruz kalmışlardı, doğru. Ama çoğunun cezaevine düşüş nedenleri sosyalist oluşlarıydı, Kürt olmaları değil. Ve o sıralarda Türkiye’nin bütün cezaevlerinde sosyalistler korkunç işkencelerden geçiyorlardı. Bunun filmde vurgulanıyor olmasını isterdim. “5 No’lu Cezaevini” kaçırmayın.