TARİH: 2 Şubat 2008
GAZETE/DERGİ: Birgün
Dört yaşında bir kız çocuğu kaçırılır. Detektif Patrick Kenzie (Casey Affleck) ve ortağı, hayat arkadaşı Angie’den (Michelle Monaghan) kızı bulmaları istenir. Önce bir pedo-fıl ve ardından bir uyuşturucu taciri şüphe çeker. Tam olay kapandı ve suçlu bulundu derken yeni gelişmeler, olayın yönünü değiştirir.
Kızımı Kurtarın’ın sorduğu sorular yeni değil. Bir tanesi Brecht’in Kafkas Tebeşir Dairesi’nin sorusuyla aynı: Bir çocuğun gerçek annesi kimdir; onu doğuran mı ona emek veren, onu sevip koruyup kollayan mı? İkincisi ise “kanunlar bir soruna çözüm getiremiyorsa, kendi hukukunu kendin yap” tavrı doğru mudur yanlış mı? Kızımı Kurtarın 3-4 bölümden oluşuyor. ilk bolumun sonunda film sanki bir finale eriyor ama tabii ki gerçek farklı. Bir bağlantı bölümü var ki asıl amacı, gerçeğe giden yolda detektife ipuçları vermek. Burada bir de yargısız infaz tartışması var, detektifin kendisiyle yaşadığı. Fakat her nedense kanunlar bu yargısız infazla hiç ilgilenmiyor. Filmin düğümünün asıl çözümü ise üçüncü bölümde gerçekleşiyor. Finalde ise başta sözünü ettiğimiz hayati sorular gündeme geliyor: Yani anne kim olmalı ve kanunlara uymalı mı uymamalı mı?
KENDI HUKUKUNU KENDİN YAP
Filmin cevapları oldukça sorunlu. Hayat iki seçenekten ibaret değil ama film iki seçenekle sınırlıyor kendisini ve seyircisini. Kurumsal ve yapısal değişim olasılığını göz ardı ettiği için bir yanlışı, doğru gibi gösteriyor. Yani “kendi hukukunu kendin yap”çı bir tavır alıyor.
Başta kaçırılan kızın uyuşturucu bağımlısı (Amerikalıların sevimsiz tabiriyle ‘beyaz çöp’) annesi Helene rolünde Amy Ryan olmak üzere oyuncuların hepsi çok başarılı. Amy Ryan Oscar’ı alırsa şaşmamalı. Ed Harris polis detektifinde yine çok iyi. Morgan Freeman da çok akılda kalıcı olmasa da iyi bir performans sergiliyor. Michelle Monaghan ise son derece pasif rolüne inanılmaz bir derinlik katıyor. Jesse James’in katili rolünde yeni izlediğimiz Casy Affleck ise iyi bir oyuncu olduğunu bir kez daha gösteriyor.