TARİH: 2 Eylül 2005
GAZETE/DERGİ: Birgün
Cennetten de sıkıcı
Orijinal adı: Sa som i himmelen, Yönetmen: Kay Pollak, Oyuncular: Michael Nyqvist, Frida Hallgren, Axelle Axell, Verena Buratti. Türü: Dram, Ülke: İsveç
Asıl en iyi film Oscar’ını kazanan ya da bu ödüle aday olan filmlerin gerçekten iyi olma ihtimalleri var ama en iyi yabancı film Oscar’ın kazanan ya da aday olanların galiba böyle bir şansı yok. İstisnaları vardır muhakkak ama hatırladıklarımın hepsi aşırı dozda hümanizmden mustarip, sinemasal bir ilginçlik taşımayan bayat, klişe yapımlar. 2005 yılının en iyi yabancı film Oscar adaylarından “Cennetin Müziği” de hatırladığım örneklere istisna teşkil etmiyor. Daniel Dareus (Michael Nyqvist) küçük bir çocukken ve her nedense buğday tarlalarında başaklara iliştirilmiş notalarla keman çalarken arkadaşları tarafından dövülür. Bunun üzerine baba oğlunu alıp, köyü terk eder. Gel zaman git zaman, Daniel ünlü bir orkestra yönetmeni olur ama heyhat, mutlu olmaz. Bir de üstüne kalp krizi geçirince artık kimsenin kendisini tanımadığı (çünkü zaten ismini de değiştirmiştir) köyüne geri döner. Meğer gerçek aşk ve sevgi burada kendisini beklememekte midir? Köyün marketinin fettan ama duyarlı kasiyeriyle (Frida Hallgren) Dareus arasında ilk bakışta aşk başlar ama fiiliyata geçmesi zaman alacaktır. Dareus ısrarlar üzerine köy korosunu çalıştırmaya başlar. Koro çalışanları bu süreçte özgürleşirken durum başta köy papazı olmak üzere bazılarını rahatsız eder. Olaylar bu minvalde gelişir ve klişenin klişesi bir finalle son bulur. Aklıma Ferdi Tayfur’un “Köyümüze Dönelim” klibi geldi her nedense. Ne kadar eğlenceliydi, üstelik 3-3,5 dakikada bitiyordu. “Cennetin Müziği”nin 132 dakika sürdüğünü söylemiş miydim?