TARİH: 19 Aralık 2009
GAZETE/DERGİ: Birgün
‘Vavien’ filmi hem çok iyimser hem de gayet kötümser bir finale sahip; insanlığın tarihi olarak, geldiği yere benziyor. Her şey mümkün… Cinayet de, barış da…
Vavien Coen kardeşlerden bildiğimiz bir tarzı alıyor ama ona bir de takla attırıyor. Ve bence Coen’lerden daha iyi bir şey çıkıyor ortaya. Coen’lerin filmleri fazla düz ve fazla mizantropik (insan sevmez) duruyor ‘Vavien’ in yanında. Çünkü Vavien beş para etmez bir adamı alıyor, birçok korkunç şeyi yaparken onu izliyor ama sonra öyle bir yerde bırakıyor ki (hem onu hem de seyircisini), ne düşüneceğimizi şaşırıyoruz. Bana bu şaşkınlık iyi geldi.
Şöyle ki filmin içi boş hatta içi miçi olmayan kahramanı Celal (Engin Günaydın) ve ailesi gerçek olsalar ve tesadüfen filmin final sahnesindeki halleriyle onlarla tanışsam, yaşamlarına özenebilir , “işte basit ve mutlu Anadolu insanımız!” diye onları bağrıma basmak isteyebilirim. Çünkü bir pikniği gösteren bu final sahnesinde abisi ve oğluyla çok samimi bir diyalog içinde olan bir adamı, onu seven karısını vb. görüyoruz.
Mutlu son! Ama film boyunca mutsuzluk ve kötülükle dolu bir hayat görmüştük. İşte Vavien’i değişik kılan da bu. Bu, derin kasabanın sırlarını ifşa eden tarzda bir film değil, bin bir zorluktan geçerek hak ettiği mutluluğa kavuşan aile filmi değil, her şeyi karanlık bir nokta da bırakan klasik entelektüel film değil… Bu, Vavien!
BİR CİNAYETİN PLANI
‘Vavien’ ne acayip bir isim bir Türk filmi için. Seyirciye sanki, beni seyretmeye gelmeyin diyen bir isim. Elektrikçilikte bir terimmiş, koridorlardaki ışığı bir noktada yakıp başka bir noktada söndürebilen devrelere denilirmiş. Filmin neden bu adı aldığına seyrettikten sonra siz karar verin. Film mahalli, Tokat’ın Erbaa ilçesi. Herkesin herkese yalan söylediği, erkeklerin karılarını aldattığı, pavyon kadınlarının kasabanın salak esnafını keklediği, kadınların eşlerinden para sakladığı, kayınpederlerin damatlarından nefret ettiği ve daha birçok insani zaafın, kabul edilebilir boyutlarda hüküm sürdüğü bir kasaba Erbaa. Ama filmin kahramanı Celal bu sınırların ötesine geçecek denli sorunlu biri.
Bir cinayeti planlayacak ve uygulamaya koyacak denli ciddi bir vaka Celal. Ama Celal bile biraz hakiki sevgiye maruz kaldığında, toplum tarafından kabul gördüğünde ve ekonomik güvence edindiğinde az çok sevilebilir bir insan olabiliyor. Ama geçmişte yaptıklarını da unutmamız mümkün olmadığı için bu yeni Celal’e temkinli yaklaşıyoruz. ‘Vavien’ hem çok iyimser, hem de gayet kötümser bir finale sahip. İnsanlığın tarihi olarak geldiği yere benziyor Vavien’in finali. Her şey mümkün, cinayet de, barış da.
Vavien’i yılın en iyi filmlerinden biri olarak görebiliriz. Engin Günaydın, Binnur Kaya, Settar Tanrıöğen, Ercan Kesal ve Serra Yılmaz çok iyiler. Binnur Kaya’nın karikatürün sınırlarında duran oyunculuğu özellikle çok ‘vavien’. Tebrikler Taylan kardeşler!