TARİH: 21 Nisan 2007
GAZETE/DERGİ: Birgün
Atıl Pars!
Yönetmen: Osman Sınav Oyuncular: Mehmet Kurtuluş Nida Şafak Türü: Dram, Polisiye, Aksiyon Ülke: Türkiye
Mesajlarını bir yana koyacak olursak aksiyon sineması türünde oldukça başarılı bir film. Osman Sınav Türkiye sineması adına çıtayı yükseltmiş.
Pars- Kiraz Operasyonu uyuşturucu trafiği içinde bireysel bir intikam öyküsünü anlatan ve dünya standartlarında başarılı aksiyon sahnelerine sahip bir film. Filmin kötüleri uyuşturucu tacirleri, iyileri ise narkotik şubenin kahraman polisleri. Kötüler içinde herkes var, milletvekilleri, işadamları, gençler… Afganistan’dan kilosu 500 dolara yola çıkan eroin, Yüksekova üzerinden New York’a vardığında 160,000 dolar ediyor. Fakat uyuşturucunun Türkiye içindeki yolculuğunda kaptanlık Lübnan iç savaşından göçen bir Ermeni’ye (Ermeni olduğu söylenmese de söz konusu karakter bir Ermeni adı taşıyor) düşüyor. Baş yardımcılar ise Kürtler. Filmin yönetmeni Osman Sınav ile ortak senaristi Aybars Bora Kahyaoğlu film sonrası sohbetinde etik bir vurgu yapmadıklarını ve her milliyetten insanın bu işin içinde olduğunu söylüyordu. Fakat bence yine de bu vurgu filmde var.
Kötülerin peşindeki “Asena”
Filmin kötü adamının gittiği köyün adı da Ermeniceyi çağrıştırıyor. Kadın komiserin adı ise Asena… Yine filmde bir Afrikalı siyah uyuşturucu satıcısı var ve polis tarafından vahşice dövülmesi seyircide tepki uyandırma amaçlı değil. Çünkü döven iyi adam.
Filmin kahramanı Atilla’nın (Mehmet Kurtuluş) babası ve annesi Haşhaşi (Murat Daltaban) kod adlı bir polis muhbiri tarafından öldürülüyor. Atilla ve kardeşi Tayfun (Haluk Piyes) Almanya’daki akrabalarınca büyütülüyorlar. Atilla Türkiye’ye döndüğünde babası gibi narkotikçi oluyor. Bir ekstazi operasyonunda, güçlü birilerini rahatsız edince kızağa çekiliyor. Ama Atilla, kardeşi Tayfun öldürülünce ve bu cinayetin söz konusu ekstazi ticaretiyle bağlantılı olduğu ortaya çıkınca, duruma el koyuyor ve ortağı Asena’yla birlikte kötülerin peşine düşüyor.
Bu sahneler ters teper
‘PKO’nun belki de en sorunlu yanı vermeye çalıştığı mesajları iletmede. Uyuşturucu kullanan yoz gençlerin karşısına komiser Atilla’nın kardeşi Tayfun’u koyuyor ideal genç örneği olarak ama Tayfun öyle laflar ediyor ki genç olduğuna inanmak zor. Daha en fazla 26-27 yaşında olması gereken abisinin mürüvvetini görmek istiyor tam bir anne ya da torun sahibi olmak isteyen bir dede gibi. Eğer bunları bulaşık derdinden kurtulmak için istiyorsa, adama hizmetçi tut demezler mi? Ama zaten anne ve babalarını kaybetmiş bu iki kardeş sadece babalarını kaybetmiş gibi de konuşuyorlar film boyunca. İnsan annelerini de sadece bulaşıkları yıkayan biri olarak mı görüyororlardı acaba diye düşünüyor.
Filmde gençlerin uyuşturucu etkisi altında seks yaptıkları bir sahne var. Bu sahnenin de istenilen ‘tepki’yi değil aynı şeyi yaşama özlemini doğuracağını düşünüyorum izleyenlerde. Çünkü sonuçta ortada zor kullanımı yok ve herkes olaydan keyif alıyor gözüküyor. Sorun biraz da kendisiyle pek de uyumlu bir eğlence anlayışı olmayan bir kızla illa da birlikte olmak isteyen Tayfun’da değil mi?
OSMAN SINAV ÇITAYI YÜKSELTMİŞ
‘PKO’ gençlerin dünyalarına içerden bakamıyor, sorunlarını anlayamıyor ve dolayısıyla sadece ‘uslu’ çocuklar olun demek durumunda kalıyor. Uyuşturucu kullanan gençler içinde bir tek Tayfun’un sevgilisi mi mağdur olan, diğerleri sadece suçlu mu?
Servetin son derece eşitsiz dağıldığı, yoksulun her şeyden mahrum olduğu ve bireysel
kurtuluşun, köşe dönmenin egemen ideoloji olduğu dünyamızda, uyuşturucunun ne kadar kârlı bir iş olduğunu göstermek de istenen tepkiyi doğurmak yerine, iştah kabartıcı bir etki yapacaktır sanırım.
“PKO’ mesajlarını bir yana koyacak olursak aksiyon sineması türünde oldukça başarılı bir film fakat. Osman Sınav Türkiye sineması adına çıtayı yükseltmiş. Filmin – adındaki ‘Pars’ın nereden geldiğini ben herhalde filmi izlerken kaçırdım, basın bülteninden öğrendiğime göre komiser Atilla’nın lakabıymış.