TARİH: 4 Nisan 2015
GAZETE/DERGİ: Birgün
Teksas Katliamı 41 yıl önce vizyona girdiğinde, korku türüne yeni bir yön vermiş. O güne kadar, katilin neden suç işlediğini açıklarmış filmler, Teksas Katliamı ise nedenselliği dert etmiyor. Korku türünde kötülük genellikle dışarıdan gelirmiş, özbeöz Beyaz Amerikalı bir aile bu filmle kötülüğün merkezine oturmuş. Vejetaryenlik yeni yeni popülerleşiyormuş. Filmin “et” karşıtlığı ve insanın da sonuçta et olduğunu göstermesi dönemin ruhuna uymuş. Vietnam Savaşı sonrası kendi içindeki karanlığı gören Amerika’nın da bir yansımasıymış Teksas Katliamı (TK). Tekerlekli sandalyeye muhtaç savaş gazilerinin çokluğu filmin kurbanlarından birinde yansımasını bulmuş.
Filmin yönetmeni Tobe Hooper, TK öncesinde birçok belgesel ve bir de uzun metraj film çekmiş ama asıl işi bir üniversitede hocalıkmış. Hooper 16mm formatında çektiği bu filmle Hollywood’a transfer olmuş ama kariyeri TK’nin ulaştığı noktaya bir daha ulaşamamış. Yine de Hooper bir tek bu filmiyle dahi olsa korku türünün ustaları arasında sayılıyor.
Peki film ne anlatıyor? Çok klasik bir olay örgüsü var filmin aslında. Bir grup genç, taşraya bir yolculuk yapar. Ve taşralı tuhaf insanlarla karşılaşırlar. Felaketleri olur, ağlamaya bile vakit bulamazlar. Teksas Katliamı’nın bana bugün bile şaşırtıcı gelen bir doğrudanlığı var. Ne oldu, nasıl oldu demeden bir sürü insan ölüveriyor. Film kaçma kovalamacayla vakit kaybetmiyor, ta ki finale, geriye bir tek kişi kalana kadar.
Kasabalı tuhaf aileyi oynayan oyuncular çok başarılılar ve filmin bence en büyük kozu da onlar. Valla bütün bunların ötesinde ben filmden çok da etkilenmedim. Korku filmi türüyle ilişkim Suspiria’dan sonra sona ermişti ve yaklaşık 30 yıl korku filmi seyretmedim. Çok korkmuştum çünkü. TK’nin atmosfer yaratmada o kadar başarılı olduğunu düşünmüyorum. Bu sinema klasiğini büyük perdede seyretme fırsatını kaçırmayın. Sinema üzerine yazan, okuyan biriyseniz sürekli karşınıza çıkacaktır.