Tarih: Ocak 2006

 Gazete/Dergi: Roll 

MICK HARVEY 

One Man’s Treasure 

(EMI)

Mick Harvey adı, Nick Cave ve şürekâsını yakından bilenler için çok tanıdık, ama solo bir sanatçı olarak pek de bilinen bir ad değil. Harvey 1977’den beri, yani The Boys Next Door’la başlayıp, Birthday Party’le devam edip Bad Seeds’e kadar geçen süreçte hep Nick Cave’le beraber olan tek isim. Cave kurduğu grupların beyniyse, Harvey de bel kemiğini teşkil etmiş. Harvey her enstrümanı çalabilen, düzenleme yapabilen, on parmağında on marifet olan müzisyenlerden. Cave’den ayrı da çalışmaları var Harvey’nin. Film müzikleri dışında en tanınan çalışmaları Serge Gainsbourg’un şarkılarını yorumladığı iki solo cover albümü “Intoxicated Man” ve “Pink Elephant”. Fakat Harvey yeni albümü “One Man’s Treasure”, kendisini duygusal açıdan da ifade ettiği ilk ve hatta tek solo albümü sayıyor, Gainsbourg yorumlarını ise entelektüel çalışmalar olarak tanımlıyor. “One Man’s Treasure” da Harvey’nin önceki albümleri gibi ağırlıklı olarak bir cover albümü (Tim Buckley, Nick Cave, Lee Hazlewood…) ama Harvey besteleri de içeriyor. “One Man’s Treasure”ın ruhu şöyle bir şey bana göre: Kamp ateşi başında orta yaşlı bir kovboy (Harvey 47 yaşında) şarkılarını söylüyor. Şarkılar gecenin sessizliğine uygun bir ağırbaşlılık içerisinde alkoliklikten, aşktan ve evsiz barksız göçebe yaşamlardan söz ediyor. Klasik konulardan klasik biçim de söz eden klasik şarkılar yani. Şarkıcının sesi güzel ama insanın kalbini avucunun içine alan özel seslerden değil. Söyleyişi de düzgün ve şarkılara hakkını veriyor ama yine yürek yakıcı, iç acıtıcı değil. Yüz kere dinleseniz bu albümü sıkılmazsınız ama “ah dinlesem” diye özlemle yanıp tutuşmazsınız da. Harvey albümünü “Avustralya kentli alternative country” müziği olarak tanımlamış. Kentli country (kırsal) müziği tanımı kavramsal bir çelişki içerse de albümdeki müziğin yapısına uygun. Avustralya göçmen alan bir ülke olduğu için arada (“Come On Spring”) Arap havalarından esintiler duymak da şaşırtıcı olmamalı. Ama “Bethelridge” didgeridoo tarzı bir enstrüman sesiyle ve uzakları çağrıştıran havasıyla tam bir Avustralya şarkısı. Kıssadan hisse: “One Man’s Treasure” iyi, sağlam bir albüm ama yılın en iyi 10 albümü listelerinde yer alacak türden bir çalışma değil. 

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

© 2020 -CuneytCebenoyan.com